- عقل پریدن (خوا / خا دَ)
زایل شدن عقل. از بین رفتن خرد:
اینقدر عقلی که داری گم شود
سر که عقل از وی بپرد دم شود.
مولوی.
و رجوع به مثل ’عقل از سر کسی پریدن’ در ذیل عقل شود
اینقدر عقلی که داری گم شود
سر که عقل از وی بپرد دم شود.
مولوی.
و رجوع به مثل ’عقل از سر کسی پریدن’ در ذیل عقل شود